به گزارش خبرنگار خبرگزاري بسيج از قم، امام سجاد (ع) در رساله حقوق خود حق پدر بر گردن فرزند را چنين تشريح مي‌کنند: «و امّا حق پدرت بر تو آن است که بداني که او اصل تو است و تو شاخه و فرع او، اگر نمي‌بود تو نيز نبودي، پس هر گاه در خود چيزي ديدي که تو را شادمان ساخت، بدان که اصل آن نعمت را از پدر داري و خداي را بر آن سپاس گو و شاکر باش.»

پيامبر اعظم(ص) فرمودند: «أَنَا وَ عَلِي أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّه؛ من و علي دو پدر اين امّت هستيم» (مجلسي، محمّد باقر، بحارالانوار، ج 16، ص 95، باب 6؛ عيون اخبار الرّضا (ع)، ج 2، ص 86)

اين حديث، مشهور در ميان مصادر شيعه و سنّي است. در بحارالانوار دو باب براي همين عنوان باز شده است و به جز روايات نقل شده از سوي اهل سنّت بيش از بيست حديث از انواع روايات (مرسل و مسند) در آن گرد آمده است.

در نهمين روز از ماه صفر، در سال يازدهم هجري، يعني نوزده روز مانده تا پايان عمر پيامبر اکرم(ص)، بلال حبشي را به سراغ علي(ع) مي‌فرستند تا به نزد رسول خدا(ص) بيايند. بلال به سوي خانه علي(ع) مي‌رود و ايشان را خبر مي‌کند. وقتي علي(ع) نزد پيامبر(ص) آمدند و نشستند، حضرت به ايشان فرمودند: «اي علي! إِنَّ جَبْرَئِيلَ أَتَانِي مِنْ عِنْدِ اللَّهِ بِرِسَالَه...؛ اکنون جبرئيل نزد من بود و از سوي خداوند نامه‌اي براي من آورد. در اين نامه آمده است که من تو را نزد مردم بفرستم تا پيامي را براي مردم بازگو کني.» (بحارالانوار، ج 22، ص 489) پيامبر(ص) پيام را به علي(ع) مي‌گويند تا آن را براي مردم بيان کند.

بلال به همه مردم خبر مي‌دهد تا در مسجد جمع شوند. علي(ع) وارد مسجد شده و چنان که پيامبر(ص) فرموده بودند، بر منبر نشستند و فرمودند:  «أَلَا مَنْ عَقَّ وَالِدَيهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَيه...؛ آگاه باشيد هر کس عاقّ پدر و مادرش شود، لعنت خدا بر او باد. آگاه باشيد هر کس از مولاي خود ببُرد (اطاعت نکند) لعنت خدا شامل حال او مي‌شود. بدانيد هر کس اجر و مزد کارگري را ندهد، لعنت خدا بر او باد» (بحارالانوار، ج 40، ص 45؛ جامع احاديث شيعه، ج 19، ص 18.)

در اين هنگام، عمربن خطّاب از جا برمي‌خيزد و رو به علي(ع) کرده و مي‌گويد: سخني سر بسته آوردي؛ آيا تفسير و شرحي دارد؟

علي(ع) جواب مي‌دهند: «خدا و رسولش بر تفسير آن آگاهي بيشتري دارند.»

همگي به سراغ پيامبر(ص) مي‌روند تا تفسير پيام را بشنوند. پيامبر(ص) فرمودند: «هر کس عاقّ والدينش شود، لعنت خدا بر او باد! بدانيد که من و علي پدران اين امّت هستيم. هر کس عاقّ ما شود، لعنت خدا بر او باد!»

ديگر اينکه؛ هر کس از مولاي خود اطاعت نکند، لعنت خدا بر او باد! بدانيد که هر کس من مولاي او هستم، علي مولاي اوست و هر کس از او اطاعت نکند، لعنت خدا بر او باد!

و ديگر اينکه؛ هرکس اجر کسي را که اجير کرده، ندهد، لعنت خدا بر او باد! بدانيد که خداوند محبّت و دوستي خاندانم را مزد رسالت من قرار داده است و هر کس اجر مرا ندهد و با خاندانم مهربان نباشد، لعنت خدا بر او باد!

«مَنْ سَبَّ أَبَوَيهِ فَعَلَيهِ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ أَنَا أُشْهِدُ اللَّهَ وَ أُشْهِدُکمْ أَنِّي وَ عَلِياً أَبَوَا الْمُؤْمِنِينَ فَمَنْ سَبَّ أَحَدَنَا فَعَلَيهِ لَعْنَةُ اللَّه؛ هر کس والدينش را دشنام دهد پس لعنت خدا بر او باد! و من خداوند و شما را شاهد مي‌گيرم که من و علي پدران مؤمنان هستيم. پس هر کس به يکي از ما دشنام دهد، پس لعنت خداوند بر او باد!»

حضرت رسول اکرم(ص)، پيام نازله از سوي خداوند را، حسب مأموريت اعلام شده به مردم ابلاغ فرمودند. در واقع بايد متذکّر شد که اعلام مقام و شأن پدري حضرت رسول اکرم(ص) و پسر عمّش، عليّ بن ابي طالب(ع)، جَعل خداوند متعال است. (مجله  موعود، شماره 154و155، پـدران مهربان ما)

حسن بن فضال از امام رضا(ع) پرسيد که پدر بودن رسول خدا(ص) و امام علي(ع) چه معنايي دارد و امام پاسخ دادند: «يعني شفقت حضرت رسول(ص) نسبت به جميع امت خود مانند شفقت پدران است بر فرزندان و علي بهترين امت آن حضرت است. همچنين شفقت علي(ع) بعد از آن حضرت براي امت مانند شفقت آن حضرت بود زيرا که وصي و جانشين و امام و پيشواي امت پس از آن حضرت بود. پس به همين خاطر است که رسول خدا (ص) فرمود: «من و علي دو پدران اين امتيم.» (مجلسي، محمد باقر، چهارده معصوم، صص 33- 34)

خداوندا؛ هرچه به پدر ما اميرالمؤمنين علي(ع) عنايت نمودي به ما فرزندان حضرت نيز تفضل بفرما.