به گزارش کانون خبرنگاران ايکنا، نبأ، در مقدمه بايد عرض کنم دهه اول محرم در محله ما و در يک کوچه دوازده متري سه مجلس عزاداري حضرت اباعبدالله‌الحسين(ع) در مسجد، حسينيه و منزل يکي از همسايه‌ها برگزار مي‌شود؛ حال حساب تعداد محافل عزاداري در کل کشور و ميان شيعيان دنيا با شما؛ پس ظرفيت بسيار عظيم است. چرا از شور سينه‌زني لذت مي‌بريم، اما نياموخته‌ايم مانند اربابمان امام حسين(ع)  از خواندن قرآن لذت ببريم؟ اين سئوال را بايد از کارشناسان امور ديني پرسيد؟!
چه زيباست در کنار هر مجلس عزاداري براي امام حسين(ع)، محفل قرآني‌ هم برگزار شود، عزاداري براي قيام ابي‌عبدالله الحسين(ع) منافاتي با فعاليت‌هاي قرآني ندارد، اين دو مکمل يکديگرند و حديث پيامبر رحمت(ص) که مي‌فرمايند، «لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ»، «لَنْ يَفْتَرِقَا» يعني امام حسين(ع) و قرآن و بهترين مصداق آن تلاوت قرآن امام حسين(ع) در شب عاشوراست.

آيا محافل عزاداري در دو ماه محرم و صفر، هنرمندانه مديريت مي‌شود؟ 
به طور ميانگين در مجالس و هيئت‌هاي بزرگ در حدود يک ساعت براي سخنراني برنامه‌ريزي مي‌شود - که اکثر مواقع زماني است که مستمعين کمي حضور دارند - و حدود يک تا يک و نيم ساعت براي روضه‌خواني، مداحي و سينه‌زني زمان‌بندي مي‌شود.
عصر روز تاسوعا، زماني که لشکر عمر سعد به سوي خيمه‌هاي حسيني حمله‌ور شد و عرصه را بر ياران امام تنگ کرد، وقتي حضرت اباالفضل(ع) خبر هجوم دشمن را به برادرش داد، امام حسين(ع) فرمود: «نزد اين‌ها بازگرد و اگر مي‌تواني از آنها مهلت بگير؛ تا امشب را به نماز و راز و نياز با پروردگار بپردازيم، «فَهُوَ يَعْلَمُ أَنّي كُنْتُ اُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ وَتِلاوَةَ كِتابِهِ؛ خدا مي داند که من به نماز و تلاوت قرآن عشق مي‌ورزم و دعا و استغفار را دوست دارم. (بحارالانوار،ج 44، ص 391)». 
اين احاديث نشان مي‌دهد که اين دو از هم جدا نيستند و قرآن منهاي اهل‌بيت(ع) و اهل‌بيت(ع) منهاي قرآن خلاف است. به گونه‏‌اى كه در روايت آمده: «وَ لَهُمْ دَوِيٌّ کَدَوِيِّ النَّحْلِ مَا بَيْنَ رَاکِعٍ وَ سَاجِدٍ وَ قَائِمٍ وَ قَاعِدٍٍ» همين آواى پر سوز كه از دل‌هاى پاكبازان و عاشقان خدا برمى‏‌خاست، باعث‏ شد كه سى و دو نفر از سربازان دشمن تحت تاثير قرار گرفته، همان شب به سپاه امام حسين(ع) پيوستند. (بحار ج 44 / ص 394 - نفس المهموم ص 118) يعني اثر خواندن قرآن همان شب نمايان شد و باز مي‌بينيم حضرت پس از شهادت نيز، برسرنيزه، نداي قرآن سرمي‌دهند.
به راستي چند نفر از عزاداران، در ايام محرم و صفر و شب عاشورا به امام خود اقتدا مي‌کنند و در اين شب بخشي از برنامه‌هاي هيئت‌ها به خواندن قرآن کريم و تأمل در آيات آن اختصاص پيدا مي‌کند؟
آيا به اين مطلب ايمان داريم که امام حسين(ع) و ائمه اطهار(ع) نسخه عملي قرآن هستند و قرائت قرآن در مجالس عزاداري همانند قرائت مقتل امام حسين(ع) است؟ آيا بعد معرفتي قيام امام حسين(ع) مهمتر است يا بعد حماسي و احساسي اين قيام؟ و نوع عزاداري‌ها معمولا در راستاي کدام بعد است حماسي يا معرفتي؟
بهتر است همان شعار قرآن کريم که «فاقرؤ وا ما تيسّر من القرآن» را ترويج کنيم. يعني هرچه در توان داريد، قرآن بخوانيد! بياييد شرمنده قرآن نشويم و اين توان که در هيئت و محفل عزاي حسين ديده مي‌شود را براي تحقق اين امر الهي صرف کنيم. 
اما اقدام هيئت متوسلين به قرآن و اهل‌بيت(ع) قم چه بود؟ خيلي ساده، در دسترس و در توان تمام هيئات و مساجد، پس از عزاداري و سينه‌زني سيد و سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين(ع) اقدام به ختم کامل قرآن کرده به اين شيوه که هر يک از افراد، يک حزب از قرآن را نثار روح شهداي کربلا و مدافعان حرم اهل‌بيت(ع) قرائت کردند و قرائت يک حزب به طور متوسط ده دقيقه بيشتر زمان نمي‌برد اما مطمئنا روح قرآني تلفيق شده با گريه بر سيدالشهدا و يارانش(ع) بر جلسه ديدني است.
البته دور از انصاف است و بايد يادآور شد در برخي هيئت‌ها به صورت‌هاي ديگر اين حرکت ديده مي‌شود؛ مثلا در ابتداي مراسم - که حضور حداقلي افراد است - قرآن تلاوت مي‌شود يا کاغذهاي کوچکي که شماره حزب يا جزء و سوره‌اي روي آن چاپ شده است به عزادار داده مي‌شود. اما اثرگذاري اين روش به مراتب بسيار بيشتر از روش‌هاي ديگر است چرا که به اعتقاد ما با اشک گناهانمان ريخته مي‌شود و با قرآن نور چشم‌مان زياد مي‌‌شود.
اميد است روزي شاهد باشيم مديران و برگزار کنندگان هيئت‌هاي بزرگ و کوچک مثل هميشه با مديريت هنرمندانه خود و برگزاري اين سنت نوپا و حرکت قرآني و ايده‌ها و طرح‌هاي قرآني ديگر بابي‌ جديد و فراگير در رفع مهجوريت قرآن عزيز بين شيعيان و محبين اهل‌بيت (ع) بگشايند.

لينک يادداشت در خبرگزاري قرآني ايکنا